Spijsvertering

Hoe kan ik de ontroostbare kreten van mijn kleintje decoderen?

23 februari 2023

Accueil » Hoe kan ik de ontroostbare kreten van mijn kleintje decoderen?

De ontroostbare kreten ontcijferen die ons ouders zo verdrietig maken.

Huilen ’s avonds, ontroostbaar, onbegrijpelijk… Wat is er aan de hand?
Omgaan met het huilen van de eerste maanden van een baby is niet altijd gemakkelijk.
Mathilde vertelt over haar problemen met het accepteren en begrijpen van het huilen van haar baby.

Inhoud :

Een ideale zwangerschap

Na een ideale zwangerschap laat kleine Léo eindelijk zijn gezicht zien. Dit is mijn eerste baby en ondanks mijn vrees verloopt alles perfect. De 4 dagen die ik op de kraamafdeling heb doorgebracht, hebben me de kans gegeven om hem te leren kennen, uit te rusten en veel advies te krijgen van de vroedvrouwen. Het ritme van borstvoeding en slapen, verzorgingstechnieken… Ik ben klaar om naar huis te gaan en ons nieuwe leven tegemoet te treden.

Een soepele eerste paar weken

De eerste paar weken verliepen vlekkeloos. Mijn baby is rustig, drinkt zijn fles langzaam en in de hoeveelheden die voor zijn leeftijd zijn aangegeven, is aangekomen en slaapt veel. We zijn blij om zijn eerste glimlachjes te zien. Het is de stilte voor de storm!

Het begin van een misverstand

Toen Léo 2 maanden oud was, begon hij ’s avonds veel te huilen… elke avond! Deze episodes zetten zich vast en veranderden in lange periodes van huilen tot laat in de nacht. We hadden allemaal een slaaptekort.

Wekenlang leek Léo elke avond rond 18.00 uur te lijden, zijn gezicht werd rood, zijn vuistjes gebald, zijn voorhoofd gerimpeld… alleen de knuffel en de fopspeen konden hem soms kalmeren.

Ik stelde mezelf 1000 vragen. Was het honger? Blijkbaar niet, want het huilen gebeurt kort na de voeding. Had hij dan last van zijn spijsvertering? Ik zorgde ervoor dat hij goed boerde, dat zijn luier nooit vies was, dat hij het niet te warm of te koud had en dat zijn kleren niet te strak zaten. Was het angst? Ik begreep niet waarom ik me zo’n zorgen maakte… nadat ik erover had gepraat met andere moeders in dezelfde situatie, realiseerde ik me hoe hulpeloos we allemaal zijn als we met zo’n situatie worden geconfronteerd.

Ik was ervan overtuigd dat hij pijn had en was erg overstuur. Ik vroeg mijn kinderarts om advies. Hij maakte zich geen zorgen, Léo leed niet aan reflux, constipatie of melkintolerantie… Er was niets ernstigs aan de hand. Hij had geen ziekten.

Hij legde me ook uit dat hij na negen maanden in de baarmoeder van zijn moeder, beschut tegen lawaai, kou, licht, honger en pijn, tijd nodig had om zich aan te passen. “Huilen is een weerspiegeling van zijn ongemak, zelfs pijn, om hier te zijn in deze nieuwe wereld voor hem. Dat zou wel overgaan,” vertelde hij me. In theorie zou het minstens 3 maanden duren, 100 dagen…

Ondanks de geruststellende woorden over Léo’s gezondheidstoestand, voelde ik me hulpeloos en uitgeput. Ik was bang dat de avond zou komen, want ik kon niet meer tegen zijn gehuil. Omdat ik me niet in staat voelde om zo’n beproeving te doorstaan, twijfelde ik aan mijn liefde voor hem en vroeg ik me af of ik wel een goede moeder kon zijn.

Ik realiseer me nu dat ik gewoon iemand nodig had die me uitlegde wat Leo’s huilen betekende en me vertelde wanneer het zou stoppen. Ik moest het begrijpen. Het is heel moeilijk om deze episodes uit te leggen (zie Spijsverteringsproblemen en huilen bij peuters: waar hebben we het over?) Léo’s huilen is nu gestopt en alles is weer normaal.

De methode van Priscilla Dunstan

Onlangs kwam ik een interessante methode tegen om de kreten van een baby te decoderen. Deze methode, ontwikkeld door Priscilla Dunstan, zou mij destijds erg geholpen hebben en zou voor veel ouders een goede hulp moeten zijn.

Priscilla Dunstan is een Australische violiste en operazangeres. Ze heeft niet alleen een absoluut gehoor, maar ook een uitzonderlijk auditief geheugen en het vermogen om de precieze structuur van geluiden te identificeren. Haar baby huilde veel en toen ze zichzelf zag wegkwijnen, begon ze haar gaven te gebruiken om de kreten van haar kind te decoderen. Nadat ze geleidelijk een paar geluiden had geïdentificeerd, kon ze haar zoon steeds sneller kalmeren. Ze legde ook het verband met wat ze van andere baby’s hoorde. Zij “zeiden” hetzelfde als haar zoon. Haar vader, een universitair onderzoeker, steunde haar in haar aanpak. Na onderzoek in meer dan 30 landen raakten ze ervan overtuigd dat alle kinderen soortgelijke geluiden produceren… ze hebben dezelfde archaïsche reflexen en produceren geluiden door adem en een reflex te combineren.

Als je luistert naar de huiltjes van je baby, met het advies van Priscilla om ze te decoderen, krijg je weer vertrouwen en vind je de weg terug naar een meer sereen moederschap. Hoewel het in het begin niet makkelijk is om de redenen voor deze huiltjes te begrijpen, wordt alles al snel duidelijker.

We leren bijvoorbeeld dat de klank “Nèh ” bij pasgeborenen “Ik heb honger ” betekent en dat baby’s vanaf 6 maanden klagen over gas in hun buik door “Eèrh” te zeggen. Priscilla Dunstan heeft 9 geluiden geïdentificeerd die baby’s tussen 0 en 4 maanden maken en waarmee ze hun behoeften kunnen herkennen en erop kunnen reageren. “Ik heb honger “, “Ik ben slaperig “, “Ik heb een vastzittende boertje “, “Mijn buikje doet pijn“, “Ik voel me eenzaam “, “Ik heb dorst “…

De Dunstan Babytaal brengt rust terug, met een koelere baby, een diepere hechting, een band die wordt opgebouwd en daardoor meer serene ouders.

Hier volgt een overzicht van deze methode:

Verwante producten