HOE MOET IK HET ONTROOSTBARE GEHUIL VAN MIJN BABY INTERPRETEREN?

Gehuil ’s avonds. Ontroostbaar, onbegrijpelijk … Wat is er gaande? Het is niet altijd even gemakkelijk om met het gehuil van de baby tijdens de eerste maanden om te gaan. Mathilde vertrouwt ons toe hoe moeilijk zij het gehuil van haar baby kon aanvaarden en begrijpen.

Na een perfecte zwangerschap liet Leo zich eindelijk zien. Hij was mijn eerste baby en ondanks mijn angst liep alles prima. Tijdens de 4 dagen op de kraamafdeling leerde ik mijn baby kennen, kon ik uitrusten en kreeg ik veel advies van de verloskundigen. Ritme van de voedingen en slaap, rituelen voor de verzorging … Ik was klaar om naar huis te gaan en aan ons nieuwe leven te beginnen.

De eerste weken verliepen vlot. Mijn baby was rustig, hij dronk kalm zijn flesje en dronk de aanbevolen hoeveelheden voor zijn leeftijd, hij kwam goed aan en hij sliep veel. We waren helemaal in de wolken toen we hem voor het eerst zagen glimlachen. Het was de stilte voor de storm!

Toen Leo 2 maanden oud was, begon hij ’s avonds veel te huilen. Die huilbuien werden een dagelijkse gewoonte en duurden steeds langer tot ’s avonds laat. We hadden allemaal een slaaptekort.

Wekenlang leek Leo elke avond af te zien, met een rood gezichtje, gebalde vuisten en een gefronst voorhoofd … Alleen een knuffel en de fopspeen konden hem soms kalmeren.

Ik stelde mij 1000 vragen. Was het honger? In principe niet, want hij huilde wanneer hij kort daarvoor nog gedronken had. Had hij dan last van zijn spijsvertering? Ik zorgde ervoor dat hij nooit een vuile luier had, dat hij het niet te warm of te koud had, en dat zijn kleren niet te strak zaten. Was het angst? Ik begreep niet waar zo’n bezorgdheid vandaan kon komen …

Ik was ervan overtuigd dat hij pijn had en was dus erg bang. De kinderarts zelf was niet ongerust want Leo had geen reflux, constipatie of melkintolerantie … Er was niets ergs aan de hand. Hij had geen ziekte. Het zou wel voorbijgaan, zei hij me.

Ondanks de geruststellende woorden over de gezondheidstoestand van Leo, voelde ik me radeloos en uitgeput. Ik zag als een berg op tegen de avond omdat ik zijn gehuil niet meer kon verdragen. Ik voelde mij niet meer in staat om zo’n beproeving te doorstaan, stelde mij vragen over mijn liefde voor hem en vroeg me af of ik wel een goede moeder kon worden.

Ik moest gewoon weten wat het gehuil van Leo betekende en wanneer het zou stoppen. Ik had het nodig om dat te begrijpen. Intussen is het huilen van Leo toch gestopt en is alles weer normaal.

Onlangs ontdekte ik een interessante manier om het gehuil van een baby te interpreteren. Deze methode van Priscilla Dunstan zou me toen veel geholpen hebben en zou veel ouders moeten kunnen helpen. Zo leren we bijvoorbeeld dat het geluid “Nèh” bij een pasgeborene “Ik heb honger” betekent en dat een baby vanaf 6 maanden met “Eèrh” klaagt over gassen in zijn buik.